नशीबाचं 'नशीब' !!

एकदा नशीब भेटलं होतं वाटेत नाक्यावर…

मी म्हणालो …
” का रे बाबा तू सदानकदा रुसलेला
लोक इतकी वाट पाहतात तरी नाक्यावरतीच बसलेला.
असं करु नकोस
साध्यासुध्या लोकांना
असं वेठीला धरु नकोस
‘बोल’ लावल्यावर येण्यापेक्षा बोलावल्यावर यावं
थोडसं मागतात लोक तर भरभरुन द्यावं
एवढी काय अडचण आहे ?
सगळं तुझ्यापाशीच तर आहे ?”

नशीब म्हणालं..

“अरे काय सांगू यार तुम्हाला कळणारंच नाही !
ते एक सिक्रेट आहे थोडं..
माझी होते बोंब आणि
तुम्हाला पडतं कोडं !
देव नेहमीच मला लिमिटेड स्टॉक देतो
कमीत कमी रिसोर्सेस मध्ये जास्त आऊटपुट घेतो.
ज्याच्या जितकं नावे त्याला तितकंच द्यावं लागतं
कमी जास्तं झालं तर मला स्वत:ला भरावं लागतं.
इटस माय जॉब बाबा ..
मीच जर नशीब आहे तर बोल कोणाला लावू !
माझी तक्रार घेवून काय देवाकडे जावू ?
माझ्या सर्व्हिसच्या करारात त्याची सोय नाही,

त्यात लिहिलंय..

‘जेवढं वाटायला दिलं जाइल तेवढं आणि तितकच वाटायचं
कोणतेही प्रश्न विचारायचे नाहीत तक्रारी करायच्या नाहीत.
भरपूर पगार आहे पण सुट्टी-रजा कधीच नाही.
सर्वात मोठा बोनस म्हणजे तुला कधीही मरण,रिटायरमेंट नाही.’

आता तूच सांग मित्रा मी काय करायचं ?
एकट्यानी कुठे कुठे लक्ष ठेवायचं ?
तुमचं बरं आहे..
जेवढं मिळतं तेवढं जगता
जे दिसतंय तेवढंच बघता.
काहि मिळालं नाही तर मला शिव्या घालून मोकळे होता.
दमून भागून पिचून गेलोय
देव ,दानव, मानव व्हावं;
पण नशीब होवू नये ! “

पुस्तकनिष्ठांची मांदियाळी

अकिराने मला ह्या खेळात सामील करुन घेतले. खेळाविषयी अधिक माहितीकरिता
http://marathisahitya.blogspot.com/2006/05/blog-post.html

१.सध्या वाचनात असलेले/शेवटचे वाचलेले वा विकत घेतलेले मराठी पुस्तक
~ ‘इडली ऑर्किड आणि मी’ – विठ्ठ्ल व्यंकटेश कामत

२. वाचले असल्यास त्याबद्द्ल थोडी माहिती.

~ पुस्तक खूप छान आहे. एक ध्येयाने झपाटलेला हॉटेल व्यावसायिक सतत अविरत कष्ट,जिद्द,सखोल निरिक्षण आणि आई-वडिलांनी केलेले उत्तम संस्कार ह्यांच्या बळावर किती उत्तुंग शिखर पादाक्रांत करु शकतो ह्याची एक चांगली सत्य आणि प्रेरक कथा आहे. अतिशय प्रामाणिकपणे आणि कुठेही अहंमन्यता न उतरवता लिहिलेलं हे पुस्तक आहे.

३. अतिशय आवडणारी /प्रभाव पाडणारी ५ पुस्तके.

(हे फार अवघड काम आहे मला खरतर ह्या यादीमध्ये खूप नावं लिहायची होती/आहेत पण खेळाचा नियम मोडणार नाही. माझी वेगळी यादी स्वतंत्र प्रकाशित करेन)

~ ‘जावे त्यांच्या देशा’ – पु.ल. देशपांडे
~ ‘वपूर्झा’ – व. पु. काळे
~ ‘जगाच्या पाठिवर’- अपुरे आत्मचरित्र – सुधीर फडके.
~ ‘नेताजी’ – वि.स. वाळिंबे
~ ‘चौघीजणी’ – शांता शेळके

४. अद्याप वाचायची आहेत अशी ५ मराठी पुस्तके
(इथेसुद्धा ५ फार कमी आहेत पण तरिही ..)
~ ‘नटसम्राट’ – वि.वा.शिरवाडकर
~ ‘संभाजी’ – विश्वास पाटिल
~ ‘दुर्दम्य’ – गंगाधर गाडगीळ
~ ‘सहा सोनेरी पाने’ – स्वातंत्र्यवीर वि.दा. सावरकर
~ ‘झुंबर’ – आशा बगे

५. एका प्रिय पुस्तकाविषयी थोडेसे
~ ‘जावे त्यांच्या देशा’ बद्द्ल लिहावं म्हणतो. पु.ल. आपल्या सगळ्यांचं दैवत त्यांची सगळी सगळी पुस्तकं खूप सुंदर आहेतच पण हे जरासं वेगळं आहे. ‘अपूर्वाई’/ ‘पूर्वरंग’ ही प्रवासवर्णनं लिहूनसुद्धा काहि अगदी ठेवणीतल्या सोनेरी आठवणी ह्यात आहेत अगदी काळीज ओतून लिहिलेल्या. सगळं जग फिरुन आल्यावर आणि विविध रंगा-ढंगाचे लोक बघितल्यावरसुद्धा सर्व भेदांच्या पलिकडे ‘माणूसपणा’ ह्या जगाला कसा जगवत ठेवतोय ह्याचा झालेला हा साक्षात्कार आहे असं माझं मत आहे. ‘जावे त्यांच्या..’ मधील चार्ली चॅप्लिनचे व्हेनिसच्या चौकातले दर्शन, अंगावर आणि मनात रोमांच उभे करणारी ‘निळाई’ , महायुद्धाच्या राखेतून वर येणारा जर्मनी हे सगळे फार अद्भुत आहे, आपल्याला अंतर्मुख करणारे आहे. मी हे पुस्तक कितीही वेळा वाचू शकतो दरवेळी नवं काहितरी गवसतं

ह्या खेळात सहभागी व्हायला मी ह्यांना निमंत्रित करतो
- सोनाली
- मुक्या
- मिलिंद भांडारकर
- वेदश्री